کد مطلب:260205 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:337
دانش و حکمت
بدون شك علم هر امام معصوم كه از سرچشمه ی وحی الهی نشأت می گیرد و باب علم الهی به شمار می رود، از چنان عظمت و وسعتی برخوردار است كه قابل توصیف نمی باشد.
تجلی چنین علمی در وجود شریف امام عسكری علیه السلام از لابلای فرمایشات ایشان و روایاتی كه حاكی از آگاهی های غیبی آن بزرگوار است به خوبی آشكار است. با این همه اعتراف بزرگترین طبیب و دانشمند ملازم دربار عباسیان كه فردی مسیحی به نام «بختیشوع» است، می تواند گواهی بر ثبوت این اعلمیت و افضلیت امام علیه السلام، حتی در نزد مخالفین ایشان باشد.
او خطاب به شاگرد خود «بطریق» می گوید: «به سوی ابن الرضا ابومحمد عسكری برو، و بدان كه او در زمان ما دانشمندترین انسان در زیر این آسمان است و بر حذر باش كه در آنچه به تو دستور می دهد اعتراضی بر او نداشته باشی.» [1] .
همین علم و حكمت سرشار امام علیه السلام بود كه می توانست یكی از دلایل عمده ی خوف خلفای جور عباسی از او باشد، چرا كه اگر راه بهره گیری مردم از دریای بی انتهای علوم اهلبیت علیهم السلام باز می ماند و پرده های جهل عمومی كنار می رفت، دیگر كسی در برابر بی مایگان شهوت پرست دربار، سر فرود نمی آورد و یوغ ستم جباران دور
[ صفحه 40]
از معرفت و انسانیت را، بر شانه نمی كشید. بلكه همگان در سایه ی معارف الهی اهلبیت علیهم السلام، چراغ هدایت قرآنی را فرا راه خود قرار داده، با مددگیری از سنت شریف پیامبر صلی الله علیه و آله، پا بر لاشه ی قدرتمندان دنیا پرست نهاده، تا قله های شرف و سعادت دنیا و آخرت پیش می رفتند.
دانش و معارف امام عسكری علیه السلام همچون دیگر امامان معصوم شیعه علیهم السلام نه فقط در رشته ی شریعت و احكام دینی، بلكه در همه ی زمینه ها جلوه ای اعجاز آمیز داشت؛ بدان سبب كه این معارف و آگاهی ها نه بر اساس تحصیل و اكتساب، بلكه براساس افاضات غیبی و اشراقات الهی بدست می آمد و محدود به حد خاصی نبود.
ابوحمزه نصیر خادم گوید: بارها و بارها شنیدم كه حضرت ابومحمد عسكری علیه السلام با غلامان غیر عرب خود و دیگر كسانی كه برخوردی با حضرت داشتند، با زبان خود آنها سخن می گفت و در بین آنان رومی و ترك و ایرانی و غیره وجود داشت. من از این امر شگفت زده می شدم و با خود می گفتم: او در مدینه به دنیا آمده است و تا زمان فوت پدرش حضرت ابوالحسن امام هادی علیه السلام، نه بر كسی در این مورد ظاهر شده و نه كسی او را دیده است. پس این همه زبانهای مختلف را چگونه و از كجا می داند؟!
یكبار ایشان رو به من كرد و فرمود: «همانا خداوند حجت خویش را از بین سایر آفریدگانش ممتاز و مشخص قرار داد و به او معرفت هر چیزی را عنایت فرمود. پس او زبانها و نسب مردمان و حوادث روزگار را می شناسد. و اگر جز این بود بین حجت الهی و كسانی كه
[ صفحه 41]
حجت بر ایشان فرستاده شده است فرقی باقی نمی ماند.» [2] .
تجلی چنین علمی در وجود شریف امام عسكری علیه السلام از لابلای فرمایشات ایشان و روایاتی كه حاكی از آگاهی های غیبی آن بزرگوار است به خوبی آشكار است. با این همه اعتراف بزرگترین طبیب و دانشمند ملازم دربار عباسیان كه فردی مسیحی به نام «بختیشوع» است، می تواند گواهی بر ثبوت این اعلمیت و افضلیت امام علیه السلام، حتی در نزد مخالفین ایشان باشد.
او خطاب به شاگرد خود «بطریق» می گوید: «به سوی ابن الرضا ابومحمد عسكری برو، و بدان كه او در زمان ما دانشمندترین انسان در زیر این آسمان است و بر حذر باش كه در آنچه به تو دستور می دهد اعتراضی بر او نداشته باشی.» [1] .
همین علم و حكمت سرشار امام علیه السلام بود كه می توانست یكی از دلایل عمده ی خوف خلفای جور عباسی از او باشد، چرا كه اگر راه بهره گیری مردم از دریای بی انتهای علوم اهلبیت علیهم السلام باز می ماند و پرده های جهل عمومی كنار می رفت، دیگر كسی در برابر بی مایگان شهوت پرست دربار، سر فرود نمی آورد و یوغ ستم جباران دور
[ صفحه 40]
از معرفت و انسانیت را، بر شانه نمی كشید. بلكه همگان در سایه ی معارف الهی اهلبیت علیهم السلام، چراغ هدایت قرآنی را فرا راه خود قرار داده، با مددگیری از سنت شریف پیامبر صلی الله علیه و آله، پا بر لاشه ی قدرتمندان دنیا پرست نهاده، تا قله های شرف و سعادت دنیا و آخرت پیش می رفتند.
دانش و معارف امام عسكری علیه السلام همچون دیگر امامان معصوم شیعه علیهم السلام نه فقط در رشته ی شریعت و احكام دینی، بلكه در همه ی زمینه ها جلوه ای اعجاز آمیز داشت؛ بدان سبب كه این معارف و آگاهی ها نه بر اساس تحصیل و اكتساب، بلكه براساس افاضات غیبی و اشراقات الهی بدست می آمد و محدود به حد خاصی نبود.
ابوحمزه نصیر خادم گوید: بارها و بارها شنیدم كه حضرت ابومحمد عسكری علیه السلام با غلامان غیر عرب خود و دیگر كسانی كه برخوردی با حضرت داشتند، با زبان خود آنها سخن می گفت و در بین آنان رومی و ترك و ایرانی و غیره وجود داشت. من از این امر شگفت زده می شدم و با خود می گفتم: او در مدینه به دنیا آمده است و تا زمان فوت پدرش حضرت ابوالحسن امام هادی علیه السلام، نه بر كسی در این مورد ظاهر شده و نه كسی او را دیده است. پس این همه زبانهای مختلف را چگونه و از كجا می داند؟!
یكبار ایشان رو به من كرد و فرمود: «همانا خداوند حجت خویش را از بین سایر آفریدگانش ممتاز و مشخص قرار داد و به او معرفت هر چیزی را عنایت فرمود. پس او زبانها و نسب مردمان و حوادث روزگار را می شناسد. و اگر جز این بود بین حجت الهی و كسانی كه
[ صفحه 41]
حجت بر ایشان فرستاده شده است فرقی باقی نمی ماند.» [2] .
[1] مختار خرائج، صفحه ي 212 و 213 - بحار، جلد 50، صفحه ي 260.
[2] كافي، جلد 2، صفحه ي 440، حديث 11.